Miaskowski (Miastkowski) Andrzej h. Leliwa (ok. 1620–1668), opat przemęcki i trzemeszeński, sekretarz w. kor., dyplomata. Był synem Wojciecha, podkomorzego lwowskiego (zob.), i Katarzyny Choteckiej. Po studiach w r. 1637 w Akad. Krak. zapisał się 28 V 1638 na uniwersytet w Padwie, następnie studiował w Bolonii (1640) i w Lejdzie (1641). M. wziął udział w elekcji 1648 r. (podpisał elekcję Jana Kazimierza z woj. ruskim) i został wybrany z Małopolski do generalnych sądów kapturowych; był już wtedy sekretarzem królewskim. W r. 1649 uczestniczył w kampanii zborowskiej, z której przesyłał wiadomości królewiczowi Karolowi Ferdynandowi Wazie, biskupowi wrocławskiemu i płockiemu, pisywał też do bpa krakowskiego Piotra Gembickiego. Wg K. Tyszkowskiego M. zbliżył się do królewicza albo na dworze królewskim, albo w Płocku, gdyż rodzina M-ego pochodziła z tej diecezji. W czasie tej kampanii występował M. w najbliższym otoczeniu króla, witał chana, odsyłał mu pieniądze i tekst paktów. Ok. r. 1651 został stolnikiem halickim, ale nadal pozostawał blisko dworu królewskiego. W r. 1651 jako rotmistrz królewski uczestniczył w kampanii beresteckiej. Wówczas to na prośbę królewicza Karola Ferdynanda wysłał mu 23 listy ze sprawozdaniami z działań wojennych; tworzą one swoisty diariusz kampanii. Listy te krążyły po Polsce w odpisach, stąd liczne kopie. Pisał też M. podobne relacje do króla Jana Kazimierza po jego odjeździe od wojska (1 VIII z obozu spod Byliczek koło Lubartowa, 4 VIII z Lubartowa i 26 VIII «z obozu za Trylisami») na jego polecenie oraz do innych osób, np. do podskarbiego kor. Bogusława Leszczyńskiego. Dlatego Joachim Pastorius, korzystający z tych relacji M-ego, mógł o nim napisać: «vir notoribus et virtute insignis nec otiosus rerum spectator». Jako przekonany regalista wiernie służył Janowi Kazimierzowi. Z wiosną 1654 r. wyjechał, wraz z poselstwem Mikołaja Bieganowskiego, do Turcji do Mahometa IV w charakterze sekretarza legacji, która miała rozerwać przymierze kozacko-tatarskie i pozyskać Turków przeciw Rosji. Dn. 29 III stanęli posłowie w Konstantynopolu, a 5 IV mieli pierwszą audiencję u sułtana; M. brał w niej również udział; 3 V ruszyli z powrotem. M. przesłał swemu ojcu Wojciechowi 18 IV t. r. bardzo dokładną i interesującą relację z tego poselstwa, zamieszczoną w Tece Naruszewicza nr 147.
W r. 1655 posłował M. z woj. poznańskiego na sejm i został deputatem koła poselskiego do instrukcji «na uspokojenie Ukrainy». W lecie 1656 udał się z polecenia króla do Wiednia, gdzie 29 VII przedłożył cesarzowi Ferdynandowi III memoriał o zawarcie sojuszu przeciw Szwedom. Miał też wtedy ofiarować w imieniu królowej Ludwiki Marii rękę jej siostrzenicy Anny synowi cesarza Leopoldowi, ale cesarz nie zaaprobował tego planu. Naglony z Warszawy, uzyskał M. drugą audiencję u cesarza 9 VIII t. r. W Wiedniu prowadził samodzielne rokowania do września 1656, po czym przez Pragę powrócił do kraju. Nie jest wykluczone, że był obecny w Wiedniu przy podpisywaniu traktatu polsko-austriackiego 1 XII 1656. Z pełnomocnictwem Jana Kazimierza, wydanym 8 III 1657 w Częstochowie, jeszcze raz zjawił się w połowie marca t. r. w stolicy Austrii, by 30 III wziąć udział w ratyfikacji zawartego z cesarzem przymierza. W Wiedniu pozostał przynajmniej do połowy kwietnia 1657. Należy przypuszczać, że jeszcze wtedy był stronnikiem habsburskim.
Nie wiadomo, kiedy M. został księdzem. Dn. 2 X 1657 król mianował go opatem w Przemęcie, widocznie przeszedł już wówczas do obozu profrancuskiego, bo 19 XI t. r. wstawiła się za nim Ludwika Maria do kardynała W. Orsiniego w sprawie uzyskania dla niego ulg finansowych w opłatach dla Rzymu. Dn. 30 IV 1658 wszedł M. do kapituły gnieźnieńskiej jako scholastyk. W charakterze jej deputata bywał M. na sejmach w l. 1659, 1664/5 i 1665 i składał z nich odpowiednie relacje. Jeździł też, delegowany przez swą kapitułę, w r. 1663 na komisję wojskową do Lwowa dla obrony dóbr kościelnych od świadczeń. W maju 1666 zaś wysłała go kapituła do Mikołaja Prażmowskiego z zaproszeniem na stolicę prymasowską.
W r. 1658 król mianował M-ego regentem kancelarii kor. Na sejmie wiosennym 1659 r. został wybrany do komisji dla przeprowadzenia rewizji skarbu kor. W r. 1661 podpisał, wraz z innymi dygnitarzami, akt w sprawie elekcji nowego króla za życia Jana Kazimierza. Toteż w t. r. widzimy M-ego na stanowisku referendarza kor. W trudnych dla króla l. 1658–62 towarzyszył mu zarówno we Lwowie, Krakowie, jak i Warszawie, sporządzając i podpisując wiele akt politycznych (np. instrukcje). Król wysyłał go w ważniejszych misjach, np. w lipcu 1659 do wojska związkowego do Lublina. Toteż król odwdzięczał się referendarzowi powierzając mu w marcu 1662 opactwo trzemeszeńskie kanoników regularnych w Wielkopolsce, a równocześnie, wraz z królową, znowu wstawiał się do kardynała Orsiniego o zwolnienie M-ego z należnych kurii opłat. Dalszym dowodem zaufania Jana Kazimierza do M-ego było powołanie go w r. 1664/5 w skład sądu sejmowego na marszałka Jerzego Lubomirskiego. W r. 1666 został M. z kolei sekretarzem w. kor.; w tym też czasie wymieniano go jako kanonika krakowskiego. M. posiadał w odległości jednej mili od Warszawy willę, nazwaną przez posła lotaryńskiego na elekcję 1669 r., hr. Gaspara Chavagnaca, «Charisse». M. zmarł w sile wieku w Warszawie 31 XII 1668 i tam został pochowany.
Boniecki, III 74; Niesiecki, III 247; Uruski, X 349; Żychliński, II 194, V 138, 453; Korytkowski, Arcbpi gnieźn., IV 138; tenże, Prałaci gnieźn., II 609–12; Łętowski, Katalog bpów krak., III 332; Wyczawski H. E., Katalog Archiwum Prowincji OO. Bernardynów w Krakowie, L. 1961–3 nr 194; – Kersten A., Na tropach Napierskiego, W. 1970; Korzon T., Dola i niedola J. Sobieskiego, Kr. 1898 I 113, 258, II 182; Kubala L., Oblężenie Zbaraża i pokój pod Zborowem, w: Szkice historyczne, S. I, W. 1901 s. 157, 159, 171, 175–8; tenże, Wojna brandenburska i najazd Rakoczego w r. 1656 i 1657, Lw.–W. 1917 s. 324, 414–16, 423; tenże, Wojna moskiewska r. 1654–1655, W.–Kr. 1910 s. 121–7, 132–5, 373–6; Polska służba dyplomatyczna XVI–XVII w., W. 1966; Tyszkowski K., Rękopis z archiwum królewicza Ferdynanda Wazy, „Silva Rerum” T. 4: 1928 z. 10/12 s. 154–6; Walewski A., Historia wyzwolenia Polski za panowania Jana Kazimierza, Kr. 1866 I 320–3, XXVI–XXVII, t. II 50, 53; – Akta grodz. i ziem., XXI (Lauda sejmikowe wiszeńskie, cz. 2: 1648–1673); Archiwum nacji polskiej w uniwersytecie padewskim, I; Die Berichte d. kaiserlichen Gesandten Franz v. Lisola aus d. J. 1655–1660, Hrsg. v. A. F. Pribram, „Arch.f. Österr. Geschichte” Bd 70: 1887 s. 185, 265; Elementa ad fontium editiones, III, VII; Kochowski W., Lata potopu, W. 1966; Lauda sejmików ziemi dobrzyńskiej, Kr. 1887, Acta Hist., X; Listy staropolskie z epoki Wazów, W. 1959; Michałowski J., Księga pamiętnicza, Kr. 1864 s. 221; Pamiatniki izdanye Kievs. Kom., Kiev 1846 II otd. III 80–117 (nr XI–XIII); Pastorius J., Bellum Scythico-Cosacicum, Gd. 1652 s. 64; Radziwiłł A. S., Memoriale rerum gestarum…, Wr.–W.–Kr.–Gd. 1974 IV 50; Rudawski J. W., Historia polska od śmierci Władysława IV aż do pokoju oliwskiego, Pet.–Mohylew 1855 II 340, 446; Starożytności hist. pol., I 260–6, 330–7, 343–6, 351–4; Vol. leg., IV 186, 498, 598; – B. Czart.: rkp. 147 nr 104 s. 533–537 (relacja M. Bieganowskiego), nr 107 s. 547–56 (relacja M-ego z r. 1654); B. Ossol.: rkp. 5656 II (listy M-ego do Karola Ferdynanda): B. PAN w Kr.: rkp. 1065 s. 454; – Uzupełnienia Władysława Czaplińskiego.
Adam Przyboś i Kazimierz Przyboś